Co chce, to robi., Najnowsze wpisy, wpisy, strona 21

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
24	25	26	27	28	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06

Najnowsze wpisy, strona 21

Zapraszamy do wyjścia

Zapraszamy do zejścia

Od chwili narodzin

umierasz powoli

I wiesz

Mam skłonność, żeby zapominać o ciele, jedynym wehikule, jaki wiezie mnie przez świat. Bo w życiu mamy tylko te dwa wymiary: ciało i czas, a raczej ciało w czasie. Zatem wreszcie poszłam do lekarza (reumatologa) i umówiłam się na wlewy szpitalne leku przeciwko osteoporozie. Po wizycie zapadła cisza, aż wreszcie, po kilku tygodniach, dostałam skierowanie na wlew, w kwietniu, do kliniki w L.

Zamiast łykac ohydne tabletki, które wywołują refluks i złe samopoczucie, będę raz w roku spędzała pół dnia w szpitalu. Żeby nie łamały mi się nadwerężone kości. No po prostu starość u bram.

Tydzień roboczy się skończył, więc dogorywam w łóżeczku, z książką.

Zmarł Gene Hackman, pierwszy aktor, jakiego podziwiałam w życiu. Miałam kilka lat, kiedy zafascynował mnie w "Tragedii Posejdona" obejrzanej w TV. Był wspaniały jako jedyny rozsądny - generał Sosabowski w wojennym filmie "O jeden most za daleko," który oglądałam ostatnio w noc przed operacją żołądka (która skończyła się dla mnie półrocznym leczeniem przeciwzakrzepowym). Aktorzy to nie biegacze, więc nie wiem, czy był najlepszym aktorem świata, ale moim skromnym zdaniem grał doskonale, z tą swoją fizjonomią zwykłego człowieka potrafił zagrać i potwora, i szlachetną duszę.

O polityce nie chcę pisać, bo jest coraz gorzej. W Białym Domu zapanowały dziwne obyczaje, bo i gospodarz szczególny. Wyprasza gości.

Z rzeczy małych: mój artykuł zakwalifikowano wstępnie do recenzji, a może i druku w czaspiśmie Cahier, czyli czyli w roczniku Flamandzkiego Stowarzyszenia Literaturoznawstwa Ogólnego i Porównawczego. Cieszę się, a do końca czerwca dopracuję artykuł, który w zasadzie jest gotowy od grudnia. Może ktoś go przeczyta z przyjemnością.

Co najmniej dwie drogi są.

Rozmawiałam ze znajomą w kryzysie i powiedziała mi ta S., że jest na rozdrożu.

Ale my zawsze jesteśmy na rozdrożu. W każdym momencie, przy każdym wahaniu. Mamy co najmniej dwie ścieżki do wyboru.

Minęło dobrze ponad tysiąc dni, pełne trzy lata krwawej wojny, która zabiła tysiące, a może i miliony ludzi, w tym większość zupełnie niewinnych.

Źle znoszę widok wypalonych budynków, bo ich stan pokazuje, że powrót do normalności potrwa bardzo długo.

A teraz możni tego świata bawią się, manipulując prawdą. Bo Ukraina nosiłą za krótką spódniczkę, więc niech teraz wyjdzie za swojego gwałciciela.

Wracam dziś z ośrodka dla uchodźców, jak to w poniedziałek. Studentów mam wspaniałych. Źle, że poznałam tych pięknych ludzi, od których czerpię energię akurat dzięki tej wojnie, źle.

Co chce, to robi.

Kalendarz

Kategorie postów

Strony

Linki

Archiwum

Najnowsze wpisy, strona 21

Pociąg kończy bieg

Szacunek dla ciała

Upadku i wzlotu ciąg dalszy

Drogi dwie

Trzy lata

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
24	25	26	27	28	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
24	25	26	27	28	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
24	25	26	27	28	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06