Blog zastępczy, szary, pakowy, gat. II. / Albonubes: typowa szatynka.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
W dzisiejszym świecie bezustannie podlegamy ocenie. Ciągle nas widać i słychać, więc można nas oglądać i słuchać. Technologia nas hakuje.
Postawiłam wczoraj ocenę bardzo dobrą i dobrą. To za prace pisemne.
To, jak je oceniłam też jest i będzie oceniane. Nikt się nie ukryje.
Spadło trochę deszczu: krótka ulewa. Nie zmieniła wiele.
Światłość w sierpniu - jest jakby mleczna, nieprzejrzysta i zwiastuje jesień. Znowu. Jest ciepło, ale nie gorąco. W zasadzie w sam raz.
Mam za soba kilka nocy na nowym, wygodnym materacu, w którym nie buszują żadne podłe insekty. I niech tak zostanie.
W pracy dalej funkcjonuję podwójnie, przełączając się w razie potrzeby. Efekt jest taki, że niedomaga mi pamięć. Nie mogę się skupić.
A dziś muszę usiąść, aby napisać dwie recenzje prac magisterskich, jako że jutro termin podania ocen.
Trwa.
Szaleję z mopem parowym, efekt dość dobry.
Dziś pozbyłam się z pomocą pana A. wielu starych gratów, poduch, materaca, różnych odpadów składowanych od lat w piwnicy. Zleciłam ich wywóz na wysypisko i jest mi z tym bardzo lekko.
Zamówiłam nowy materac - miałam bowiem inwazję pluskiew, i od dwóch miesięcy nie byłam w stanie spać we własnym łóżku. Pluskwy zapewne przyjechały do mnie z Niemiec w maju - moja walizka podróżowała bowiem przez wiele godzin pociągiem w towarzystwie innych wesołych walizek...
Wszystko wyszorowane.
Jestem pa-dnię-ta.
Dobranoc.
W tym tygodniu pracuję z domu. Siedzę w swojej sypialni, przy biurku, które ma już rok (o którego skręcaniu pisałam tutaj oraz tu) miewa się dobrze, otoczona książkami. Przez umyte właśnie okno wpada późnoletnie słońce, szum kół na jezdni i pojedyncze pokrzykiwania przechodniów. Czasem są na tyle intensywne, że wstaję od biurka i zamykam okno. Robi się trochę duszno, więc je otwieram. I tak dalej, przez dziewięć godzin. Pracy może nie ma dużo, ale muszę obskoczyć dwa różne działy, czyli muszę być skupiona i przełączać uwagę między zadaniami, które należą do dwóch różnych kategorii.
Dla rozrywki, w przerwie obiadowej, mopem parowym wyszorowałam łazienkę: kafelki i kabinę prysznicową. Potem przeszłam do salonu i wymyłam wielkie na całą ścianę okno balkonowe. Potem zrobiłam obiad.
Lubię takie niespieszne dni - jednak sporo udało się zrobić.
Powinnam jeszcze wysłać zgłoszenie na konferencję w Namurze. O języku i literaturze.
Jednocześnie oceniłam kilka prac licencjackich. Przede mną dwie czy trzy prace magisterskie, a następnie obrony. Obiektywnie rzecz biorąc, jestem bardzo zajęta.
Siedząc
w sierpniowy dzień
na ławce świata
pojęłam że
nie potrzebuje mnie nikt
nie potrzebuję nikogo
tak stałam się jednością
ze sobą
