Kategoria

Tworzenie

Wszelki ruch zamarł

awaria systemu

globalny banał

nikt nie wie czemu

Objawy zbijają się w grupki

I tworzą ziejący brak

Zadziwia mnie tempo

z jakim

zużywa się czas

Wychodzę na balkon

I wciągam wieczór

Wilgoć już tu jest i

śpiewa o deszczu

Brakło mi słów

A te co zmełłam

Poraniły mi język

Do metra wsiada ktoś z frytkami

Jadę ich ciepłem do dzieciństwa

Mam pięć lat chcę latać

Mam pięćdziesiąt lat chcę usiąść

Czasem zapominam oddychać

Czasem nie przestaję się dziwić

Czasem posługiwać się zręcznie

Próbuję

W ubiegły piątek jechałam wyjątkowo nie tramwajem, tylko autobusem, i do głowy mi wpadł taki wierszyk:

Chciała

jego ciała

lecz nie gdy chrapie

na kanapie.

Odwieczny dramat wielu kobiet!..