Blog zastępczy, szary, pakowy, gat. II. / Albonubes: typowa szatynka.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
Dziś popadało i zmoczyło mnie. Poszłam na przystanek, a stamtąd zjeść w barze uczęszczanym przez młodzież.
Deszcz tworzył bańki na kałużach. Jak są bańki, to będzie padało długo, mówiła babka.
Zjadłam, popijając cappuccino. Po czym skoczyło mi gwałtownie tętno: przekroczyłam swój limit kaw na ten dzień (dwie).
Siedziałam sobie, zupełnie anonimowa, z książką.
Wpółleżąc na łóżeczku, na nowym materacu ufundowanym mi przez Jo.
Okno mam otwarte, żeby wpadał miły chłodek. Rzecz jednak w tym, że prócz lekkiego wiatru wpada i szum przjeżdżających samochodów. Dokąd ci ludzie jadą? Świętować, nie przemieszczać się. Szczególnie drażnią mnie ciche elektryki, ich szelest na asfalcie...
Jest ciepło, przydałby się deszcz, o którym od dwóch dni głosi aplikacja pogodowa. Na balkonie bratki wytworzyły nasiona; podobno to rzadka rzecz. Będę mogła je wysiać w przyszłym roku.
Usiłuję pisać rozdział drugi, ale jak zwykle pisanie idzie mi powoli.
U mnie drugi długi weekend, tym razem zielonoświątkowy.
Ponieważ znowu pada, zajmę się czymś naukowym. Pierwszą część pracy (wstęp) wysłałam już promotorowi, teraz muszę dokończyć cały rozdział. Odpisał i w efekcie umówiliśmy się na konsultacje na początku czerwca. Dlatego spróbuję się zmotywować i dokończyć, ile się da.
Jot dzisiaj bronił przed komisją napisanej w kwietniu pracy kończącej naukę w liceum. Trochę pomogłam mu koncepcyjnie przy slajdach i streszczeniu, a potem kilkakrotnie wysłuchałam samej prezentacji. Mówił mi, że poszło dobrze, i ja mu wierzę. Wyniki będą później.
Jestem zupełnie wykończona, choć nie zrobiłam wiele. Wokół mnie chrapią, leżąc, koty; zaraz pójdę spać i ja.
Wrócił z ferii Jot, w niewyspanym nastroju. A ja trochę wróciłam do formy. Dzień jest przepiękny, ciepły, ale nie gorący. Zakupy, jazda tramwajem przez zielony tunel drzew. Cudny widok.
Trochę popisałam, jeszcze coś tam skrobnę, żeby zakończyć rozdział mojej pracy o poecie DS. W którym przyglądam się jego wyrafinowanym porównaniom.
David Shapiro
Pewnego pięknego dnia
Otwarci jak spękane usta
Więcej niż żywi - śpiący i zbici na kwaśne jabłko
Ty i ja
Jak uczniowie ewakuowani
z płonącej szkoły
Leżący potem plackiem jak pijany przy starym bojlerze
w koszulce przeżartej śniegiem
Kiedy nas zbudzi dozorca
Będziemy
znienawidzeni jak martwe języki po szkole
A jednak bezpieczni, wolni na nielegalnej podłodze
Wysokiego obserwatorium