Co chce, to robi., Najnowsze wpisy, wpisy, strona 47

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
28	29	30	31	01	02	03
04	05	06	07	08	09	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	01

Najnowsze wpisy, strona 47

Losing language like

Letting lilacs

Lillies

Lie

Kilka dni temu dopadł mnie kryzys. Wzięłam lek używany w leczeniu osteoporozy, jak ulotka przykazała, i doznałam tam właśnie opisanych skutków ubocznych. Ominął mnie refluks, ale dopadły mnie bóle kostne i stawowe. Bolał mnie każdy, nawet najmniejszy staw. Siedziałam w pracy, niezdolna do ruchu, patrząc tępo w monitory, w bardzo ponurym nastroju. Jak teraz będzie? Boli mnie każdy ruch: stopy, dłonie i żebro z lewej strony. I ciśnie mnie głowa.

Na drugi dzień przestała mnie boleć głowa, stwierdziłam, że dam radę. Ale po prawdzie, to nie mam wyboru. Praca, życie, Jot, koty - trzeba to jakoś utrzymać i ogarnąć; muszę być na chodzie.

Może zmienią mi lek na taki, który bierze się w szpitalu raz na sześć miesięcy.

Osteoporoza to suka. Badajcie się. EDS to porażka. Diagnozujcie się, jeżeli macie giętkie stawy i luźną skórę.

W sobotę, ubiegłą, namówiłam Jo. na wycieczkę do Walonii, konkretnie do Nivelles.

Ledwo wyszłyśmy z domu na ulicę, zawołałam - Zobacz, jesień!

Bo było już jesiennie, z niskim słońcem, przyjemnie, ale już z ostrzeżeniem: zaraz się skończy.

Miasteczko jest malutkie, z zachowanymi śladami średniowiecza. I z kolegiatą św. Gertrudy, patronki kotów.

Zjadłyśmy tradycyjny belgijski obiad - w tajskiej sieciówce.

Rozmawiam z Jo., siostrą.

- Dzieci to zło.

- Złoto.

Obie opinie są uprawnione.

17 lipca.

Znowu jestem w mieście światła, od wczorajszej nocy, kiedy to wylądowaliśmy w Alicante z godzinnym opóźnieniem. Kiedy zameldowałam się w hotelu, była już północ.

Ściskamy się na powitanie z A., właścicielem hotelu, wręczam mu belgijskie czekoladki. - Witajcie w domu - mówi i czuję, że jedenastu latach to nie jest tylko kurtuazja.

Do podpisania był jakiś dodatkowy formularz - nowy wymóg policji. Podałam płeć - żeńska. Biurokracja.

19 lipca.

Wakacje rozkręcają się, mamy około 35 stopni, w słońcu powyżej 40. Wilgotność powyżej 60%. Morze w tym wszystkim daje nam trochę ochłody, ale dotarcie na plażę i z powrotem wywołuje strugi potu na plecach. A w wodzie:

Chodzi o to że

nic się nie dzieje

wiszę w wodzie

zupełnie bez zgryzot

wszystko jest daleko

i jestem sobie sobą

Po zakupach w centrum handlowym (Jot chciał więcej ubrań, och) poszliśmy zjeść do baru Tómate przy ulicy Poeta Quintana. Mają dość drogo, choć krewetki w czosnku dobre. Wypiliśmy po dwa napoje; wszystko paruje. Możliwe, że ludzkość wyginie wśród susz i pożarów. Być może, ale ja na to nic nie poradzę. Mogę zajmować się tylko własną lokalną skalą. Jestem bardzo małą istotą ludzką bez wpływu na lokalne procesy. Ale świat w tej formie lubię i chciałabym go zachować.

Chciałam pójść na "Carmen" w wykonaniu Opery Madryckiej w El Campello, ale spektakl jest przeniesiony na sierpień.

Co chce, to robi.

Kalendarz

Kategorie postów

Strony

Linki

Archiwum

Najnowsze wpisy, strona 47

El el el

Kryzys

Jesiennie pociągiem

Dzieci

Miasto światła

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
28	29	30	31	01	02	03
04	05	06	07	08	09	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	01

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
28	29	30	31	01	02	03
04	05	06	07	08	09	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	01

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
28	29	30	31	01	02	03
04	05	06	07	08	09	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	01