Blog zastępczy, szary, pakowy, gat. II. / Albonubes: typowa szatynka.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
Od środy jest. Dlatego mogę znów ładować zdjęcia.
W środę przyszedł pan technik - o 7.30 zamiast o ósmej "bo nie było korków". O jedenastej już był gotów do wyjścia, co należy podsumować jako pełny sukces. Zaczęło padać, ale światłowód wodzi internet bez większych wpadek.
Warto dodać, że kabel w chodniku czekał na przyłączenie od września 2022 r. Powoli to idzie.
Poszłam do fryzjerki odgruzować fryzurę. Dwa razy w roku - chyba mi wolno? Swoją drogą to przedziwne, że na skutek wojny w Ukrainie korzystam z usług gwiazdy nożyczek z Kijowa.
Zaczęły się mistrzostwa Europy w piłce nożnej, więc pewne problemy egzystencjalne zeszły na drugi plan. Teraz wystarczy usiąść przed telewizorem, nalać sobie soku i nasypać czipsów do miseczki - nie zawracać sobie głowy kryzysem klimatycznym, wojną i przeludnieniem.
Dziesięć dni temu Belgia grała z Czarnogórą i przez dłuższą chwilę myślałam, by pójść na ten mecz. Ale tego dnia spiętrzyło mi się kilka spraw, w tym mammografia, a w kieszeni hulał wiatr. Nie poszłam więc - nie poszliśmy z Jotem. A teraz dowiadujemy się, że nie żyje bramkarz Czarnogóry, Matija Šarkić, który w tamtym meczu bronił. Dwadzieścia sześć lat to o wiele za mało.
Pojechałam dziś do Gandawy na spotkanie z promotorem, żeby omówić fragmencik pracy, który mu wysłałam. W tym celu wzięłam pół dnia wolnego; pognałam na północ pociągiem. Osobowym, czyli raczej się powlokłam.
Przed dworcem w Gandawie
Miałam dużo czasu, dużo luzu, połaziłam po mieście, pooglądałam studentów. Część młodzieży okupuje rektorat w proteście wobec polityki Izraela. Dziś zapadł wyrok sądowy w tej sprawie; budynku nie można bowiem użytkować w celu, do jakiego ma służyć.
Okupacja rektoratu
Wszędzie młodzi, tak bardzo młodzi, że to powinno być zakazane. Ich przywilej, moja strata.
Rozmowa była dość owocna, wiem po niej w którą stronę pisać, a profesor sugeruje mi wydanie pracy. Ha. Gdyby on wiedział, jaka to dla mnie męczarnia - pisać. Pisać to siebie obnażać i wykańczać, a jednocześnie jedyna droga, żeby dać się poznać.
Zrobiło się ciepło.
Przed dworcem w Brukseli manifestacja poparcia dla Palestyny, legalna, w asyście policji.
W pasażu między dworcem kolejowym a stacją metra siedzi sobie pan proszący o datki. Obok niego siedzi gołąb - pewnie niepełnosprawny. I naraz człowiek zwraca się do gołębia czysto po polsku: - Nie mam dla ciebie nic do jedzenia. No może kawałek tej bagietki.
"Na nogach" to małopolizm. Ludność ogólnopolska mówi "pieszo".
Wczoraj poszłam do lokalu wyborczego na nogach i z powrotem - cztery kilometry. Następne wieczorem do restauracji i z powrotem - cztery kilometry. Dziś rano, pamiętając, że skończył mi się bilet miesięczny i nie mogę wsiąść ot tak w autobus, poszłam piechotą do pierwszej stacji metra, gdzie mogłam już doładować kartę miejską. To znowu dwa kilometry.
Od wczoraj zrobiłam więc dziesięć kilometrów. Niby zdrowo, ale biodro boli.
Głos już oddany, razem z Jotem, który chyba trochę był zestresowany.
Teraz będziemy czekać na wyniki, także listy polskiej.
Oby ekstremiści nie zatryumfowali.