Dzieci rosną
Kilka tygodni temu, w odpowiedzi na propozycję wspólnego wyjścia na spacer, mój syn rzekł: -Nie mogę, jestem de-kła-fe (nieuczesany).
Zrozumiałam.
Dawniej często rozmyślałam o tej chwili, gdy nie będzie już chciał trzymać mnie za rękę w miejscach publicznych, gdy przebywanie ze mną przestanie być dla niego atrakcją. Ten moment już nastapił.
Taka kolej rzeczy, że dzieci oddaje się światu, puszcza je wolno, a samemu zostaje pół kroku z tyłu.
Przypomniało mi się ostatnio, jak słodkie w dotyku były jego niemowlęce plecki. Jakże dawno to było. Upływ czasu widać po tym, jak bardzo starzeją się nasze dzieci.