świat, strona 22

Wczoraj przyszedł, dzisiaj się rozsiadł wygodnie i nie pójdze sobie przed końcem miesiąca. Upał, nietypowy dla tej pory roku. Trzydzieści stopni w cieniu, czterdzieści w słońcu, jeżeli wierzyć termometrowi na aptece.

Klimat się zmienia, a z powodu tej zmiany ludzie stają się agresywni, powodują wypadki i wojny.

Dziś mam dzień użalania się nad sobą, bo w tym upale źle mi w odzieży uciskowej. Gorąco.

Ufff.

W powietrzu widać jesień, choć jeszcze nią nie pachnie. Świeżo pęknięty kasztan - jeszcze przede mną.

Poszłam dziś do placówki medycznej na kolejne prześwietlenie. Dostałam potężną fakturę i wyjaśnienie radiologa, że mam artretyzm, "to typowe u kobiet w pewnym wieku, kiedy spada poziom hormonów".

Ledwo się człowiek ruszy z domu, zaraz mu coś zdiagnozują. Fakt, boli mnie wszystko.

Na pociechę - mam nad sobą bezchmurne niebo z księżycem.

Właśnie przeczytałam książkę dziennikarza politycznego Kamila Dziubki pt. "Kulisy PIS".

Jakie wrażenia?

Odruchowo chciałam napisać, że to gniazdo żmij. Ale nie, żmije to piękne i pożyteczne zwierzątka. Taka żmija zygzakowata na przykład.

Jesienne słońce nadal nam świeci. W tym słońcu wczoraj Jot rozegrał pierwszy mecz ligowy przeciw drużynie z maleńkiego Melsbroek. Wygrany przez nas 4:0, co stanowi piękną inaugurację sezonu. Choć Jot ani nie strzelił, ani nie miał asysty, a grał na lewym skrzydle.

Myślę, że to jest dobry prognostyk, znak albo wróżba, jak by tego nie nazwać. Jot awansował do kategorii U-21, i to już samo w sobie jest wyzwaniem - koledzy z drużyn są dorośli i fizycznie silniejsi.

Kłopot tylko, że nowiutkie buty nike obtarły Jota niemiłosiernie, w związku z czym musi pauzować, aż rany się zagoją (ma to po mnie, bon).

Amatorska liga belgijska - tylko tyle, aż tyle.

A teraz zbieram się w sobie, żeby pójść lub pojechać na siłownię, póki pogoda cudna.

W sobotę, ubiegłą, namówiłam Jo. na wycieczkę do Walonii, konkretnie do Nivelles.

Ledwo wyszłyśmy z domu na ulicę, zawołałam - Zobacz, jesień!

Bo było już jesiennie, z niskim słońcem, przyjemnie, ale już z ostrzeżeniem: zaraz się skończy.

Miasteczko jest malutkie, z zachowanymi śladami średniowiecza. I z kolegiatą św. Gertrudy, patronki kotów.

Zjadłyśmy tradycyjny belgijski obiad - w tajskiej sieciówce.