świat, strona 20

Dziś przyszedł do nas huragan Ciaran. Z Francji przyleciał. Na początek zrzucił mi z balkonowego stolika małą, żółtą konewkę. Zdjęłam więc szybko balkonowe doniczki, zabezpieczyłam krzesła i czekam. Ma być 110 km/h.

Nietypowe jest to, że huragan nie przyniósł na razie deszczu. Chmur nie ma, świeci słońce, drzewa gną się jakby z gumy. Koty patrzą na ten balet zaniepokojono-zaciekawione. A mnie boli głowa. Mam dziś wolny dzień, więc postanowiłam zapisać te wiekopomne myśli.

A dzisiaj jest dzień duchów. Jeden z rycerzy króla Artura, sir Gawain wyrusza na wyprawę; chce znaleźć demonicznego Zielonego Rycerza...

Sir Gawain

Dzisiaj miałam bardzo ważny dzień.

Rano pomogłam ukraińskiej rodzinie, która wybrała dobry autobus, ale zły kierunek. Było jeszcze ciemno, na zewnątrz padał deszcz - młoda dziewczyna w autobusie spojrzała na mnie i poprosiła mnie o zdjęcie słuchawek. Bardzo, bardzo powoli obudziłam swoją znajomość języka rosyjskiego i poradziłam jej - wysiąść, wsiąść w autobus w drugą stronę, pojechac na stację metra itede. Rodzina z Charkowa, z walizkami, znużona - jechała do centrum pomocy uchodźców.

Odstawiłam ich na przystanek mieszczący się pod moim biurem, pożegnałam. A potem myślałam - czy wszystko dobrze, czy na pewno prawidłowo życzyłam im powodzenia. A może mogłam zrobić więcej? Nie, nie mogłam.

A potem spotkałam się i rozmawiałam z Bardzo Ważnymi Osobami. Czy kilka lat temu pomyślałabym nawet, że poznam możnych tego świata? Są przecież takimi samymi ludźmi jak ja, składają się z delikatnego białka, mają swoje miękkie i twarde strony. Nie są raczej lepsi ani gorsi, ale są wybrańcami i mają jakąś misję do wypełnienia.

Ja też mam misję. Nie wiem jeszcze, jaka ona jest. Ale już czuję jej zapach.

Czyli dzień był piękny, ale i męczący. Nie mogę już patrzeć w lustro. I nie radzę sobie ze znużeniem. Skąd wziąć napęd do działania? Skończył mi się przydział?

Żegnamy się z Jotem na dwa tygodnie, bo wylatuje na ferie. - Będę tęskniła - mówię, choć przecież powinnam być przyzwyczajona. - Ja też - odpowiada moje dziecko. - Przecież jesteśmy ssakami (mammifères).

Coś takiego, nie myślałam o tym z tej biologicznej, zwierzęcej strony.

Świat coraz cieplejszy. W prowincji Alicante jest tak ciepło, że spadła sprzedaż jesiennych płaszczy.

Hm.

Patrzę na wyniki wyborcze i mam taką refleksję, że duży odłam ludności (narodu, wyborców, jak chcecie) ma poglądy dalece różne od moich. Nie zauważyli, jak źle są traktowani i nadal głosują na rękę, która ich leje.

Poszłam wczoraj, zamaskowana ze względu na katar, wrzucić głos do urny. Podziękowałam za referendum. Jak prawie wszyscy w mojej komisji. Głosy zagranicy z powodów strategicznych nie zmienią wiele - walka w Warszawie wygrana jest i tak przez opozycję - ale prawo do oddania głosu jest święte, i tyle. Nie widziałam jeszcze takich tłumów przed lokalami wyborczymi, a głosuję od 1993 r. Dlatego jest mi radośnie - ludzie otwarli oczy - ale i gorzko: nie wszyscy do końca się przebudzili.