świat, strona 31

W ciągu tych kilku tygodni, jakie upłynęły od mojego powrotu z Hiszpanii wielokrotnie odschłuchałam jedyną zakupioną tam płytę. Chciałam kupić "Bolero" Ravela, a zorientowałam się, że w pakiecie dostałam jeszcze inne przyjemne utwory.

Szczególnie miło kojarzy mi się "Uczeń czarnoksiężnika", poznany przed wielu laty w szkole podstawowej jako typowy utwór programowy (oparty na dziele literackim). Może nawet słyszałam jego wykonanie podczas wyjazdu na koncert symfoniczny? Jeździliśmy na takie wydarzenia dość często, średnio raz w miesiącu. Pamiętam, jak orkiestrą symfoniczną dyrygował Japończyk - zdecydowanie pierwszy Azjata, jakiego w życiu widziałam. Był szalenie ekspresyjny i bardzo mocno go oklaskiwaliśmy.

W cenie 1 euro, za którą kupiłam tę płytę, mam też Bacha, Wagnera i Rimskiego-Korsakowa ("Rosyjską uwerturę wielkanocną").

A kiedy płyta się kręci, mój najmłodszy kot usiłuje ją złapać, zafascynowany.

Z wakacji wrócił Jot, jakiś wyższy i starszy. Innych zmian nie zauważyłam, nadal przejawia nastoletnią gnuśność. Ale dostałam niewymuszonego przytulaska, więc jest dobrze.

Do szkoły idzie we wtorek; będzie to już piąta klasa, czyli przedostatni rok szkoły średniej.

Dzieci się szybko starzeją.

Fakty są jasne: jesień u bram. Siedziałyśmy dziś z A. w ogródku pewnego baru w E. Z pobliskich drzew spadały aluzyjnie liście. A. mówi, że to susza, a ja stawiam, że susza i jesień zwarły szyki. Koniec sezonu.

 .

Trwa umieranie rzeki. Oglądam w internecie śnięte ryby - po wymiarach widać, że wiele z nich żyło długo, wiele lat, aż z niewiadomych przyczyn padły. Tony, tony, setki ton. I nadal nikt nie wie, co je zabiło.

Ojciec hodował rybki, ja też. Bywaliśmy nawet czasem na wystawach jako oglądacze, ryby darzyliśmy sympatią.

W tej rzece lata temu utopiła się przyrodnia siostra mojego ojca. Wejść do mętnej wody - ot, tak, żeby zginąć, to wymaga ogromnej determinacji.

Po południu przyjechała A., moja siostra, która obecnie krąży w terenie, pilnując cudzych kotów i mieszkań. Takie lotne wakacje ma.

Przyjechała na obiad.

Przywiozła zachmurzenie.

Zjadłyśmy, a teraz czekamy na deszcz, bo już czas.