O sobie, strona 8

Chciałabym dostać jakąś nagrodę (od losu, od instytucji) i wyrazy uznania. I dużo pieniędzy, żeby kupić wygodny

country house i gościć tam nikomu niepotrzebne zwierzęta.

Potrzebuję namacalnego dowodu na powodzenie życiowe. Dziękuję.

Dzisiaj była coroczna wizyta mojego najmłodszego kota u weterynarza. Kota w nosidle pakuje się na ramię i w drogę - dwa kilometry jak ta strzała. Na dziesiątą. Czułam, no czułam, że przytył - na wadze wyszło osiemset gramów więcej niż rok temu. Zmachałam się.

Pogoda za to jesienna i pomijając ciężar na jedym-drugim ramieniu, szło się całkiem miło. W tym roku nikt nie zaczepił mnie po drodze i nie pytał o "merostwo" (jak we wrześniu ubiegłego roku). Tylko przy przejściu dla pieszych starsza pani zaglądała do transportera, w którym niosłam mojego "poupousse" (to kot po walońsku).

Kot zaszczepiony - kot lekko spowolniony. No i dobrze.

Światło jest już całkowicie jesienne.

Powstaje pytanie, czy ja pięćdziesięcioletnia jestem tą samą osobą, co ja dwudziestoletnia.

Co do zasady - tak. Czas mnie względnie oszczędza, więc nawet wyglądam podobnie. Ale w środku siedzi ktoś trochę inny.

Zawsze byłam wysokoreaktywna, bo mam system nerwowy w formie kabla bez osłonki. Ale dziś reaguję wolniej i słabiej, bo raz - nauczyłam się powściągać odpowiedzi na bodziec, dwa - o wiele wolniej przetwarzam to, co do mnie dociera poprzez oczy czy uszy. Co w sumie wychodzi mi na dobre.

Poziom energii szoruje na dnie, ale też nauczyłam się ją wydatkować na rzeczy istotne.

I tak, chciałabym mieć znowu trzydzieści lat.

Dziś ostatni dzień urlopu, więc staram się nacieszyć na zapas. Co jest niemożliwe.

Jot poszedł na uniwersytet - po raz pierwszy na prawdziwe  zajęcia. W nocy śnił mi się mały lisek pod krawatem, który udaje się na wyprawę. Dzisiaj mamy strajk komunikacji, więc ten sen był bardzo au courant: Jot część drogi musiał przebyć pieszo. Potem wsiadł w tramwaj.

Natomiast Jo. wraca z Bałkanów z przesiadką w Wiedniu. Wiedeń jest częściowo zalany i wiele samolotów ma duże opóźnienie, myślę, że Jo. dotrze do domu później, niż planowała. Oboje powinni być około dziewiątej wieczorem; zaczynam wątpić, czy to realistyczne.

Poproszę jakieś dobre wiadomości. Bardzo proszę wszechświat.

Próbuję odsypiać - na wakacjach zrywałam się wczesnie, potem szłam poleżeć do wanny... Budzą mnie teraz hałasy z ulicy, rozmaite whatsappy, tyle osób nagle mnie potrzebuje.

Jak się ogarnę, opublikuję pamiętnik wakacyjny.

Jo. jest tymczasem w Bośni i bardzo intensywnie korzysta. Przez pięć lat nie wyjeżdżała, więc musi nadrobić.