O sobie, strona 36

Filolog nie pyta -

- czyta.

(czyli wszelkie literki lubi, ceni i analizuje).

Tak mnie dziś naszło w tramwaju, gdy jechałam na wywiadówkę do szkoły Jota w wilgotnym od deszczu ubraniu, mimo parasola. A parasol ostatnio nosiłam tak mniej więcej w 2011. Tyle że dziś chciałam wystapić w płaszczu, płaszcz nie ma kaptura, zatem parasol potrzebny (tylko nieskuteczny - wiał wiatr, a deszcz padał poziomy).

Miałam sen, w którym uczyłam filozofii. (Mam uprawnienia do uczenia etyki, podobno).

Na zajęciach z dużą grupą licealistów, i to pod gołym niebem, zadawałam pytanie: co sądzą o twierdzeniu, że albo nic nie ma sensu, albo wszystko ma sens?

Młodzież była poruszona takim postawieniem sprawy.

Cytat pochodzi z serialu "Dr House".

Sobota jest tradycyjnie moim dniem maratończyka, zawsze mam do zrobienia sto rzeczy.

Po praktykach (gdzie zmarzłam) wróciłam pks-em do domu, po drodze robiąc zakupki spożywcze.  A w domu zjadłam sobie obiad z airfryera (nowa miłość! nowy gadżet!) i poczułam, że jestem bardzo, bardzo zmęczona.

Teraz, tradycyjnie już leżę pod kołderką, z kotem u boku. Powieki same się zamykają, choć nie jestem senna. To osłabienie mięśni. Jutro odsypiam, nie ma głupich.

Bo to zaczyna się tak: szósta dwadzieścia - pobudka, siódma trzynaście - odjazd autobsem spod domu, siódma trzydzieści siedem - odjazd pks-em spod metra. Dziewiąta - obserwacje lekcji, jedenasta - prowadzenie zajęć... Czternasta trzydzieści - powrót do domu. Kolejny dzień.

Zasadniczo bez zmian. Choc wczoraj w B. odbył się strajk komunikacji - ogólnokrajowy. Tramwaj nie jeździł, więc podeszłam na piechotę do pierwszej stacji metra. Metro jeździło normalnie. Następnie złapałam pociąg; jeździły normalnie. Pasażerów była pewnie jedna czwarta zwykłego tłumu.

Paradoksalnie, wszystko szło łatwiej.

Robi się chłodno i zaczynam marznąć.

Weekend mam tradycyjnie roboczy, tj. studiuję zdalnie i nawet mam zaliczenie. Za tydzień będę uczyć dzieciaki w ramach praktyk. W niedzielę odpocznę.

Dziś pojechałam do odległego miasta T. po odbiór tonera do drukarki i w drodze powrotnej wysiadłam na wcześniejszym przystanku. Przeszłam się wzdłuż alei kasztanowej. Rozpad liści, rozpad życia jest faktem - jest listopad.

Jutro wraca Jot, upieczemy ciasto. Żwykłe życie.