O sobie, strona 16

Na niebie ani chmurki, a zatem pojechałam na siłownię. Rowerem syna.

Ćwicząc, słuchałam adycji Forum radia KQED poświęconej diwom. Gościni to Deborah Paredes, profesorka pochodzenia meksykańskiego i autorka książki o diwach właśnie.

Paredes mówi o diwach, że ewoluowały - albo "divolved" - "diwoluowały"... Cudne słowo. Diwa niewątpliwie pochodzi od bogini.

Wczoraj, po finałach siedmioboju, belgijski dziennikarz nazwał boginią (déesse) Nafi Thiam - która zdobyła złoty medal olimpijski po raz trzeci z rzędu. Belgia to mały kraj z dużą potrzebą potwierdzenia swojej wielkości.

Mam dwa paszporty i w zwiazku z tym podwójnie zaspokojony apetyt na medale.

Forum: American Diva

Po menopauzie (to już dwa lata) dosyć gwałtownie z dalekowidza stałam się krótkowidzem. Zmiana jest dla mnie ko-szmar-na. Dla wyjaśnienia: dalekowidz widzi nieźle na średnie odległości i daje sobie radę bez okularów, również czytając. Krótkowidz - nie.

Nienawidzę chodzić w okularach, często je gubię lub odkładam w miejsca, gdzie diabeł przykrywa je ogonem. W efekcie chodzę bez okularów, w tym do pracy.

Widzę świat jako magmę - rozmazaną masę, taflę, melanż bez wyraźnych szczegółów. Nie widzę rozkładu jazdy ani tablic na stacji metra. Czekając na pojazd, zdaję się na los.

Ale też - nie widzę pięknych osób, które jadą ze mną.

No i nie mogę długo czytać.

Niedziele to ćwiczenia: rower, jazda pod górę, potem siłownia pod chmurką.

Na siłowni była pani z psem, który rzucił się na mnie. Wzięła go na smycz.

Poćwiczyłam, ale z chmur zaczęło groźnie grzmieć; wróciłam do domu szybciej, niż planowałam.

Jot zrobił ziołową zalewę do kury; ja włożyłam ją to tajine'a.

Napiłam się czerwonego wina, wyciągnęłam nogi na ławie.

W internecie programy Makłowicza, głownie Dalmacja. Kultura slow food; oliwa, ryby,wino, pyszności. W tak wspaniałym otoczeniu - morze, góry - nie powinniśmy się żreć ani nienawidzić. A jednak nas to wciąga i się nienawidzimy.

Leniwa niedzielo, trwaj.

Przy niedzieli warto pójść poćwiczyć - jeżeli tylko uda się znaleźć samozaparcie. Jeżdżę na rowerze na siłownię pod chmurką oddaloną ode mnie o dwa kilometry. Przy letniej pogodzie jest to przyjemne. Dziś słonko, białe chmurki, trochę wiatru, niezbyt duża wilgotność. Wspinam się rowerem na niewielką górkę, z wysiłkiem, bo mięśnie się męczą. Potem ćwiczę (dziś w towarzystwie zajętych konwersacją państwa) niespiesznie, w kilku seriach. Siadam na trawie, obserwuję trzmiele. No i słucham audycji KQED, dziś z Anne Applebaum - na temat autokracji.

Jeżdżę na męskim rowerze Jota, w kolorze bardzo pomarańczowym.

Kiedy wracam, oczywiście jest z górki, co bardzo doceniam. Wiatr we włosach, nie trzeba mocno pedałować. Na poboczu rosną chabry, kąkole i słoneczniki. Mnóstwo samosiejek. Wiem, jestem świadoma, że wybrałam miasto W. do życia, bo przypomina mi miasto G., gdzie spędziłam dzieciństwo. Tam, jadąc z górki na rowerze, czułam się prawdziwie wolna, jak nigdy potem.

Pracowałam z domu, więc mogłam wstać nieco później. Dzień nie obfitował w wydarzenia. Po pracy ugotowałam pomidorową i upiekłam skrzydełka kurze w panierce z mąki kurydzianej. A teraz... Mam listę zaległych rzeczy do opublikowania na blogu; jedną z nich jest komentarz na temat rolek.

Rolki - krótkie i przeważnie durne filmiki - królują w internecie, w tym na Fejsbuku. Znam takich, co się od nich uzależnili (Jo.?). Fascynuje mnie, że angielskie słowo reel zostało oddane jako rolka, choć wcześniej, dużo wcześniej, mieliśmy słowo kronika (filmowa). Ale to nie jest jedyny przykład słowa, które spolszczono dwukrotnie, za każdym razem inaczej (bandera?).