świat, strona 6

Smutne wieści przychodzą  wielu miejsc, w tym z bliskiej mi Walencji. Powódź błyskawiczna zabiła tam nawet 200 osób, jeszcze nie wiadomo dokładnie.

Jutro i pojutrze będzie się myśleć i mówić o zmarłych w ogóle. Dziś zapłaciłam panu, który od kilku lat zajmuje się grobami moich bliskich. Pojechał dziś na cmentarz w S., na grób Zo. I tam spotkał jej kuzynów, mnie znanych tylko z opowieści. Powiedział, że go wynajęłam do złożenia kwiatów i zapalenia zniczy, a oni podziękowali i przesłali mi pozdrowienia. I mimo tych cmentarnych klimatów zrobiło mi się ciepło na duszy.

A Jot zdał dziś egzamin na prawo jazdy, po czym poszedł świętować Halloween.

Dzisiaj klub piłkarski FC Hercules z Alicante, o którym pisałam dwukrotnie tutaj i tutaj, kończy 102 lata.

Wczoraj Jot wrócił z meczu, w którym przegrali 18:0. Ech. To prawdziwa klęska w potyczce z liderem klasyfikacji Sporting Kortenberg.

Jesień się rozgościła, przynosząc pierwszą jesienną burzę z piorunami. Popadało mocno, pospadały liście. Słońce wkroczyło do Wagi. Za chwilę będzie drugie zaćmienie - Słońca. Wróciliśmy w dobrze wyżłobione tory obowiązków. Albo żłobimy nowe (Jot na uniwerku).

Nie wróciłam jeszcze z zajęciami do ośrodka przejściowego dla uchodźców, bo strajk odciął mi transport. Gdy pojechałam tam w ubiegły poniedziałek, nikt na mnie nie czekał - pewnie się poddali, bo spóźniłam się o 10 minut (bo autobus linii 79 nie wiedzieć czemu skrócił sobie trasę).

Nauczyciel musi umieć radzić sobiez frustracją, więc po kwadransie zebrałam się do domu. Jakież było moje zaskoczenie, gdy wkrótce przyszedł do mnie mail od jednej z kursantek o wymowie "gdzie pani jest i kiedy wraca". Czyli jestem potrzebna.

Nawet jeżeli oficjalnie odwiedzi nas jutro, jesień już tu jest.

Rano wlokę się na bolących stopach te dwa kilometry na piechotę do "węzła komunikacyjnego", a po drodze mijam takie widoki.

I pięknie, i trochę smutno.

Jot ma dziś, to jest w sobotę, wykład, a potem mecz wyjazdowy. Wróci na wieczór i wtedy zjemy sobie coś smacznego.

Czyli powrót do zwykłego kieratu.

Miałam w czwartek rozmowę połówkową z szefową, kazała mi znaleźć w sobie energię do kolejnych konkursów. Łatwo się mówi. Utknęłam, po prostu utknęłam w pewnej koleinie, gdzie każdy kolejny dzień jest tylko próbą przetrwania.

Rodzina w komplecie. Jo. wróciła i jeszcze dokańcza urlop. Jot chodzi na studia. Ja pracuję.

Robi się chłodno, coraz chłodniej, i mieliśmy zaćmienie księżyca. Zgubiłam bilet miesięczny. Ech.