Blog zastępczy, szary, pakowy, gat. II. / Albonubes: typowa szatynka.
Zimno od rana, ale mniej wilgotno, więc mniej cierpię.
W autobusie zgrzyt, bo skończył mi się bilet miesięczny. W pracy zimno.
A wieczorem - coś takiego! Spadł na nas śnieg, śnieg, śnieg, i wszyscy cieszą się jak dzieci!
I co, że zaraz stopnieje. Taka radość. Jutro będą opóźnienia w transporcie. "Z powodu wyjątkowych warunków pogodowych."
Piękna i ponura pora roku, przygotowanie do zejścia do piekieł trwa.
Jeszcze nie rozpadało się na dobre.
Od tygodnia budzę się z bolącą głową i próbuję wyczaić, o co chodzi.
Wczoraj zmusiłam się, żeby pójść do kina. Typowe, znaczy, chciałam iść na pewien film dla dzieci, którego recenzja wyglądała obiecująco, ale nie miałam siły, by się zwlec. Jednak w końcu ruszyłam w drogę, a droga jest prosta i liczy sobie dwa kilometry. Po drodze podziwiałam jesienne liście i walczyłam z zawrotami głowy. To pewnie zatoki - zatkane od kwasu żołądkowego, który wędruje aż tak daleko, gdy śpię.
Przed kinem kolejka była nieoczekiwanie długa. I gdy tak stałam, zobaczyła mnie i do mnie dołączyła Ju., z która i tak umówiona byłam na niedzielę. I tak poszłyśmy do kina we dwie, choć mamy łącznie 101 lat, a film był dla dzieci od lat 6.
Film o dzikim robocie wychowującym gąsiątko nie rozczarował - traktował o trudach rodzicielstwa. "Do tego się nie można przygotować - mówi oposica, matka siedmiorga - trzeba improwizować."
Dziś dalej walczę z wydzieliną z zatok, między innymi za pomocą inhalatora dla astmatyków. Mam czasem dość, zwłaszcza słabości swojego ciała.
Smutne wieści przychodzą wielu miejsc, w tym z bliskiej mi Walencji. Powódź błyskawiczna zabiła tam nawet 200 osób, jeszcze nie wiadomo dokładnie.
Jutro i pojutrze będzie się myśleć i mówić o zmarłych w ogóle. Dziś zapłaciłam panu, który od kilku lat zajmuje się grobami moich bliskich. Pojechał dziś na cmentarz w S., na grób Zo. I tam spotkał jej kuzynów, mnie znanych tylko z opowieści. Powiedział, że go wynajęłam do złożenia kwiatów i zapalenia zniczy, a oni podziękowali i przesłali mi pozdrowienia. I mimo tych cmentarnych klimatów zrobiło mi się ciepło na duszy.
A Jot zdał dziś egzamin na prawo jazdy, po czym poszedł świętować Halloween.
