O sobie, strona 13

Wszystko mnie boli i nic mi się nie chce. Pogoda jest lepka i mokrawa, choć nie pada.

Przed nami: weekend, ogarnianie, sprzątanie, może kino. Wyjście Jota do Jo. na oglądanie meczu.

Próbowałam dziś kupić jakiś płaszczyk deszczoodporny, ale bez efektu. Potrzebuję jeszcze bielizny.

Cały czas marzę o Hiszpanii.

Bank przysłał mi nową kartę kredytową; a więc to już tyle lat minęło, że poprzednia straciła ważność.

Nadal czekamy na przyłączenie do światłowodu, który czeka pod chodnikiem od dwóch lat. Owszem, przyszedł pan technik, ale stwierdził, że nie budynek nie ma podłączenia do szafy z okablowaniem. Tymczasem zarządczyni twierdzi, że wszystko podłączone. Dlatego mówiłam kolejne spotkanie, niech bieglejsi ode mnie w sprawach okablowania stwierdzą, gdzie się kryje kabel.

Niewiele mam, właściwie tylko siebie. Książki na regałach. Kota. Dorosłe dziecko. Siostrę. Wynajęty kąt z balkonem. Na balkonie mam doniczki pewnej holenderskiej firmy, wszystkie miodowe. W doniczkach mam jakieś roślinki, aloes, groszek, truskawkę, bambus, pomidor. Czekam, aż wzejdą ziemniaki, zasadzone, bo kto wie, co czeka ludzkość.

Dziś popadało i zmoczyło mnie. Poszłam na przystanek, a stamtąd zjeść w barze uczęszczanym przez młodzież.

Deszcz tworzył bańki na kałużach. Jak są bańki, to będzie padało długo, mówiła babka.

Zjadłam, popijając cappuccino. Po czym skoczyło mi gwałtownie tętno: przekroczyłam swój limit kaw na ten dzień (dwie).

Siedziałam sobie, zupełnie anonimowa, z książką.

Wpółleżąc na łóżeczku, na nowym materacu ufundowanym mi przez Jo.

Okno mam otwarte, żeby wpadał miły chłodek. Rzecz jednak w tym, że prócz lekkiego wiatru wpada i szum przjeżdżających samochodów. Dokąd ci ludzie jadą? Świętować, nie przemieszczać się. Szczególnie drażnią mnie ciche elektryki, ich szelest na asfalcie...

Jest ciepło, przydałby się deszcz, o którym od dwóch dni głosi aplikacja pogodowa. Na balkonie bratki wytworzyły nasiona; podobno to rzadka rzecz. Będę mogła je wysiać w przyszłym roku.

Usiłuję pisać rozdział drugi, ale jak zwykle pisanie idzie mi powoli.

U mnie drugi długi weekend, tym razem zielonoświątkowy.

Ponieważ znowu pada, zajmę się czymś naukowym. Pierwszą część pracy (wstęp) wysłałam już promotorowi, teraz muszę dokończyć cały rozdział. Odpisał i w efekcie umówiliśmy się na konsultacje na początku czerwca. Dlatego spróbuję się zmotywować i dokończyć, ile się da.

Jot dzisiaj bronił przed komisją napisanej w kwietniu pracy kończącej naukę w liceum. Trochę pomogłam mu koncepcyjnie przy slajdach i streszczeniu, a potem kilkakrotnie wysłuchałam samej prezentacji. Mówił mi, że poszło dobrze, i ja mu wierzę. Wyniki będą później.

Jestem zupełnie wykończona, choć nie zrobiłam wiele. Wokół mnie chrapią, leżąc, koty; zaraz pójdę spać i ja.