świat, strona 2

W dzisiejszym świecie bezustannie podlegamy ocenie. Ciągle nas widać i słychać, więc można nas oglądać i słuchać. Technologia nas hakuje.

Postawiłam wczoraj ocenę bardzo dobrą i dobrą. To za prace pisemne.

To, jak je oceniłam też jest i będzie oceniane. Nikt się nie ukryje.

Spadło trochę deszczu: krótka ulewa. Nie zmieniła wiele.

Światłość w sierpniu - jest jakby mleczna, nieprzejrzysta i zwiastuje jesień. Znowu. Jest ciepło, ale nie gorąco. W zasadzie w sam raz.

Mam za soba kilka nocy na nowym, wygodnym materacu, w którym nie buszują żadne podłe insekty. I niech tak zostanie.

W pracy dalej funkcjonuję podwójnie, przełączając się w razie potrzeby. Efekt jest taki, że niedomaga mi pamięć. Nie mogę się skupić.

A dziś muszę usiąść, aby napisać dwie recenzje prac magisterskich, jako że jutro termin podania ocen.

Wczoraj na Alasce odbyło się spotkanie prezydenta Trumpa z Putinem (który nie jest legalnym prezydentem Rosji). Zbrodniarza wojennego przyjęto i traktowano z nienależnymi honorami, jakby był mężem stanu.

Ocena etyczna tego wydarzenia jest jasna. A jakie będą skutki dla całego świata, zobaczymy. Obawiam się, co z tego wyniknie.

Dlatego wybieram się na emigrację wewnętrzną, bo to, co na zewnątrz, staje się nie do zniesienia. Trzeba sobie znaleźć swoje poletko i je uprawiać. Może przetrwamy, może.

Pisała do mnie właścicielka mieszkania, które wynajmuję. Miała mi podnieść czynsz, ale w tym roku tego nie zrobi. Może dlatego, że jest w żałobie po śmierci siostry, może też dlatego, że rok temu zapowiedziałam, że kolejnej podwyżki nie zniosę.

Ale jednak człowiek dużo potrafi znieść.

 Wypełnione jest podróżami. Ostatnio pędziłam pociągiem do Polski w maju. Minęły trzy miesiące i proszę: znowu mknę pociągiem do Warszawy.

Choć starannie zaplanowałam podróż, kupiłam rozważnie bilet (pierwsza klasa! Należy mi się...), to jednak wpadłam w pętlę czasową i dotarłam do Warszawy o 4.30 nad ranem zamiast o 21.00 dnia poprzedniego. Pociągi Deutsche Bahn mają taką skłonność, że się spóźniają, a potem człowiek nie zdąża na przesiadkę w Berlinie Wschodnim.

Przyjechałam na miejsce wykończona, jako że nie spałam już całą dobę. Po zameldowaniu się w hotelu, odespawszy marne cztery godziny, poszłam na małe śniadanko, a potem spotkałam się z Ka. Spędziłyśmy dobry, słoneczny dzień, wypełniony łażeniem po parkach, słuchaniem muzyki organowej w archikatedrze i jedzeniem dobrych rzeczy w modnych miejscach.

Próbowałam się zregenerować przed czekającą mnie w poniedziałek sprawą w sądzie, która poszła jednak nadspodziewanie gładko. Co uczciłam obiadkiem w dawno ulubionym barze tzw. chińskim, który dziś faktycznie jest w rękach Chińczyków (a był wietnamski). Jedzenie, po latach, bez zmian. W samym mieście (P.) zmian bardzo wiele i wszystkie na lepsze, oprócz może przytłaczająco gęstej nowej zabudowy. Ilu ludzi tu teraz mieszka, w tej sypialni Warszawy? Na trawnikach pachnie lawenda, komunikacja bez zarzutu, nowe sklepy zapraszają - jak ukraiński supermarket. Mój ulubiony sklepik papierniczy był jednak zamknięty z powodu urlopu.

Wracałam do siebie pociągiem nocnym; w efekcie dotarłam do domu przed południem, siadłam do pracy (zdalnie) i wtedy poczułam, że potrzebuję drzemki.

Możliwe, że niedługo zacznę planować kolejną podróż do Warszawy. Zaproszono mnie do poprowadzenia zajęć o poezji; jestem bardzo zadowolona z tego powodu. O planach pisałam już tutaj.

Zaczęłam lepiej spać, bo powoli wracam do równowagi hormonalnej. Widać, że bez podaży estrogenu i progesteronu nie dam rady. No ale co zrobić - lepiej to lepiej.

Jot wrócił z Polski, po czym poszedł do kumpla.

Wczoraj zrobiłam aferę w supermarkecie: otóż obsługa oskarżyła mnie o kradzież i kazała mi płacić słony mandat, z czym się nie zgodziłam, prosząc o wezwanie policji. Policja przyjechała, groziła mi skierowaniem sprawy do prokuratora, na co oczywiście przytaknęłam - nie zgodziłam się na zapłacenie mandatu za rzekomą kradzież. Po czym zostałam wypuszczona bez żadnych dodatkowych opłat.

Dla jasności: nieczego nie ukradłam i nie miałam zamiaru wychodzić bez płacenia. Ale obsługa uznała, że zostawiając jeden produkt w koszyku planowałam ucieczkę. 

Tak... to był weekend pełen wrażeń. Na zakupy będę chodzić gdzie indziej.