Studia, strona 1

Tytuł jest oczywiście prowokacją.

Dzisiaj na studiach kontynuowaliśmy omawianie technik HR (po francusku RH - to swoisty odwrotny świat) i coś zaczęło mi wreszcie świtać.

Osiem godzin zajęć...

Nie mogąc ich opuścić, nie poszłam na tutejszy Marsz Miliona Serc, ale moje pojedyncze serce rosło, gdy widziałam w internecie, ile osób zebrało się w Warszawie. Jeszcze będzie przepięknie.

I pogoda dziś piękna, i dzień taki miły. Na koniec zrobię szarlotkę. A z innych pozytywów - chyba leciutko pomagają mi leki przeciwko osteoporozie, bo trochę mniej bolą mnie stopy, lepiej mi się chodzi.

Zaczęłam dziś studia MBA, o które ubiegałam się w maju. Wrażenia mam takie: pozostali uczestnicy są pięknymi młodymi kobietami w białych bluzkach, absolwentkami potrójnych filologii, lat 25. A nasze studia są francuskie.

No dobrze. Przedstawiłam się krótko i do rzeczy, autoreklamy nie uprawiam. Za to siedzę ubrana po domowemu, dwukrotnie starsza od pięknych koleżanek, w niebieskiej bluzie z napisem "femme" - kobieta, akurat francuskiej firmy Kiabi.

Po ośmiu godzinach zajęć nie przyswajałam już informacji; trochę też dlatego, że poprzedni wieczór spędziłam w kinie pod Heysel na seansie "Teściów 2". Czasem prostacki śmiech pomaga.

Dużo, dużo roboty przede mną, na przykład opanowanie dzisiejszego przedmiotu - GRH, gestion de ressources humaines.  Oczy pieką mnie i wręcz wpadają mi w głąb czaszki; potrzebuję wypoczynku jak nigdy wcześniej. A jutro znowu zajęcia od rana.

Przed snem dostałam jeszcze jeden, automatyczny email: z fakturą za studia. Na szczęście opiewała na zero euro. Płaci się tylko za pierwszą immatrykulację i za obronę, a ta jest ho, ho, przede mną.

Całkiem zadowolona, usnęłam. Noce są trudne, bo boli mnie każdy kawałek ciała i wstaję z ulgą. Jak nie ja - polubiłam niespanie.

Przyszedł do mnie dziś długo wyczekiwany email: zaliczono mi pierwszy rok studiów doktoranckich.

Zatem jutro zapiszę się na drugi rok studiów. Tak się składa, że na jutro zaplanowałam zdalne spotkanie-wywiad z krytyczką z Nowego Jorku, która także pisała sporo (i ciekawie) o moim poecie. Wydaje się być fajną osobą, cieszę się już na to spotkanie.

Po stronie minusów: kicham i boli mnie gardło. Panuje jakiś wirus, w grę wchodzą też wymioty i inne atrakcje żołądkowe (to w pracy).

Zarwawszy kolejną noc, zdołałam napisac raport ze stanu moich badań. Nazywa się "self-reflection", co jest ładne i wysoce filozoficzne.

Podsumowałam cały semestr pracy - analizę źródeł, konferencję, kontakty z krytykami literackimi - i napisałam, co planuję zrobić w przyszłym roku akademickim. Uderzyła mnie prostota tego systemu. Maksymalnie dwustronicowe sprawozdanie wgrywa się na stronę uniwersytetu i czeka na opinię promotora.

Te studia - doktorat z poezji amerykańskiej - są czymś, do czego mentalnie szykowałam się od lat. Pierwsze moje studia doktoranckie zaczęłam 22 lata temu, żeby po roku z nich zrezygnować. Było to na mojej alma mater, na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Kto by pomyślał, że kiedyś znajdę promotora w Gandawie i wrócę do tego, co robię najlepiej: pisania o literaturze.

Tak sobie myślę, że to jest moje największe osiągnięcie w tym roku*

*Na razie.