Wróciła

W moim śnie Zo. siedzi na kawiarnianym krześle ubrana w bohokoszulę, jak zawsze z gustem.

- Widziałam, że jesteś smutna, to musiałam wrócić.

Ściskamy się bardzo serdecznie, obie jak najbardziej żywe i ciepłe. Ona ma nietypowo zaczesane do góry włosy, ciemne, wygląda świetnie.

- Jednak można wrócić stamtąd - mówię. Wielka ulga i wielka otucha.

Przebudzenie.