Odwieczne

Wreszcie - uciekłam od kieratu i udałam się na wakacje.

O dziewiętnastej brodziłam już w morzu. Szłam sobie plażą od stacji La Isleta do stacji Albufereta.

Ono odwieczne, od milionów lat, ja - pięćdziesięciojednoletnia. Nie mogę w to wierzyć, że ono młode, a ja nie.

Jest bardzo ciepło, jestem bardzo zmęczona i trochę chora.

Potrzeba mi słońca, zapewnień, że będzie dobrze.