Nabazgrane

...na kartce.

Chciałam nadrobić niepisanie i wrzucić tutaj refleksje sprzed niemal roku (roku!!!).

Byłam wtedy na spotkaniu z Pablem Montoyą, kolumbijskim pisarzem.

Nabazgrałam na kartce kilka-kilkanaście efektownych zdań czy sformułowań, których użył pisarz. Właściwie całe jego wystąpienie dotyczyło Kolumbii, kraju-raju rodem z piekła.

Najważniejsze: język hiszpański jest jak ruiny rzymskie. Jest dziedzictwem wielkiej, starej cywilizacji.

Kolumbia ma mnóstwo odcieni (montón de matices)...

Pisarz podkreślał kontrast mędzy kolumbijską naturą ujarzmioną (domesticada) a piekielnym lasem (selva infernal). Ten las może być "czynnikiem oszałamiającym (factor delirante).

Kolumbia jest krajem cierpiącym z powodu "gobernantes caricaturacas" parodii rządzących...

Słowem - pięknie to brzmiało.

A kiedy jechałam tramwajem na to spotkanie (listopad, chłodny wieczór), motorniczy zaklął grubo, bo drogę zajechał mu jakiś samochód. Ale zaklął w języku, który jest jak ruiny Rzymu, to jest po francusku. I przyznam, że nie uraziło to moich uszu. Putain, putain, zabrzmiało podobnie lekko jak puta, puta słyszane na przykład na meczu.